W całej Polsce stoi tysiące przydrożnych kapliczek porozrzucanych po polach i lasach. Kapliczki murowane, drewniane, skrzynkowe, domkowe, słupowe, wnękowe, baldachimowe, figury przydrożne, krzyże fundowane przez osoby prywatne lub społeczności wiejskie, jako wota dziękczynne, bądź upamiętniające różne wydarzenia, wymagają pomocy ludzkich rąk. Ludzie z różnych przyczyn i okoliczności budowali takie kapliczki, a to w intencji szczęśliwego powrotu z powstania styczniowego, z wojny, a to za ochronę rodziny od morowego powietrza w okresie epidemii., a to za szczęśliwe pożycie rodziny, czy ku czci księdza obdarzonego wdzięcznością parafian itp.

Na terenie gminy Stanisławów zlokalizowano ponad 170 krzyży, kapliczek i figur przydrożnych rozmieszczonych na całym jej obszarze. Fundowane w różnych czasach i intencjach. Najstarsze z krzyży pochodzą z pierwszej połowy XIX wieku: Krzyż choleryczny (karawaka) na granicy Sokóla i Kolonii Stanisławów z 1831 roku, czy krzyż metalowy na cokole w Rządzy z 1826 roku. Natomiast najstarsze kapliczki pochodzą z końca XIX wieku lub początku XX, są to: Kapliczka ufundowana przez Leona Urzyczyna na granicy Zalesia i Stanisławowa, kapliczka w Porębach Leśnych, Ładzyniu i Suchowiźnie.

Wszystkie ciekawostki i opowieści związane z każdym z tych obiektów na terenie gminy Stanisławów zebrał i opisał pan Bogdan Kuć w albumie pt „Krzyże, kapliczki i figurki przydrożne na terenie gminy Stanisławów”, który wszystkim serdecznie polecamy.

Jest to jednocześnie pierwsze wydawnictwo Stanisławowskiego Towarzystwa Historycznego (http://historia.stanislawow.com/), któremu życzymy wielu sukcesów.

P.s. W artykule wykorzystano fragmenty wstępu książki.