źródło: http://www.bip.debewielkie.pl/

Wieś Olesin była prawdopodobnie starą wsią rolniczą służebną Dębemu Wielkiemu, zamieszkałą przez rolników. Jej początki sięgają XVll wieku. Pierwsze wzmianki historyczne o niej pochodzą dopiero z polowy XIX wieku. Wcześniej była jedną z wielu osad należących do dóbr Dębe Wielkie. Patrząc na mapę naszego terenu z okresu powstania Listopadowego z 1831r.nie ma na niej jeszcze miejscowości Olesin. Historycy podają, że w 1831r. bitwa pod Dębem Wielkim częściowo była rozegrana na polach Olesina. W okresie Powstania Styczniowego powstańcy stoczyli potyczką z wojskiem carskim, trzech czy czterech powstańców powiesili Rosjanie przy drodze do Cezarowa, stal tam przed laty krzyż. W tym czasie, teren ten należy do dóbr majątku Dębe Wielkie, rosną tu bory dawnej Puszczy Dębskiej. Pierwsza nazwa miejscowości Kąty Mrówcze pojawia się po nadaniu ziemi włościanom na mocy „ najwyższego ukazu” z 12.02.1864r. nadano ziemię, a potem ją nabywano. Pojawiły się nazwiska tych, którzy wykarczowali bory i zasiedlili tę miejscowość. Są to; Jan Grabowski, Jan Malesa, Franciszek Walesiak, Piotr Kuciński, Jan Piotrkowicz, Paweł Tkaczyk, Jackiewicz, Książek, Lesiński, Miros i inni. Nazwa Olesin pojawia się dopiero po 1887r., posiada wówczas 22 Gospodarstwa i 2 folwarki. Dzieli się na przysiołki, Olesin Dolny, Olesin Mały – Zwany Olesinkiem – był tu folwark p. Prozena, Olesin Górny oraz Olesin Duży. W Olesinie Dużym był folwark rosyjskiego pułkownika a może generała, od którego majątek nabył senator Jan Zagelniczny. Dopiero po ich podziale na gruntach Olesina powstały dwa samodzielne folwarki – większy, liczący 490 mórg i trzykrotnie mniejszy Olesin Mały, w którym p. Prozen założył szkołę nauczania początkowego, w której pierwszą swoją pracę nauczycielki podjęła, niezapomniana Józefa Fijałkowska. W 1878r. we wsi Olesin doliczono się 167 mieszkańców. Na początku XX wieku wzniesiono solidny dwór. Z dworu do Traktu Brzeskiego – obecnej drogi krajowej nr 2 – prowadziła droga brukowa obecnie nazwana ulicą Brukową. Dwór w Olesinie – wybudowany był pod koniec pierwszej ćwierci XX wieku, skomponowany w tzw. ,,stylu dworkowym”. Murowany i otynkowany. Nieregularny, parterowy, podpiwniczony, z mieszkalnym poddaszem, kryty czerwoną dachówką. Otoczony parkiem, w którym przetrwał stary 9O-letni drzewostan. Na wysepce stawu parkowego znajduje się niewielka kapliczka z połowy XIX wieku.

Dwór po wojnie przeszedł na własność skarbu państwa. W 1996r. został skomunalizowany przez ówczesny samorząd gminy Dębe Wielkie, a następnie został sprzedany prywatnemu właścicielowi. Z początkiem XX wieku, w księgach pojawiają się nazwiska współwłaścicieli folwarków : ks. Stanisława Zaremby syna Franciszka – pierwszego proboszcza Parafii w Dębem Wielkim oraz Stanisława Leopolda Lublinera. W 1917r. ksiądz Zaremba został zmuszony do sprzedania majątku senatorowi Janowi Zagelnicznemu i jego żonie Eleonorze. Senator Zagelniczny jako jeden z pierwszych w kraju zmeliorował swój majątek, założył ,,letnisko szkolne”, w którym uczyła się i wypoczywała warszawska młodzież. Senator Zagelniczny i B. Książek byli chrzestnymi Sztandaru Ochotniczej Straży Pożarnej w Dębem Wielkim. Jan i Eleonora Zagelniczny w 1931r. przekazali swój majątek za dożywocie córce lrenie Maciejewiczowej. Jesienią 1905 r. w Dębem Wielkim Podjęto trud budowy Kościoła. Wkrótce powstał komitet budowy Kościoła, do którego należał jako jedyny z Olesina – gospodarz Paweł Tkaczyk. Jego prochy spoczywają na Cmentarzu Parafialnym, nieopodal Grobu Żołnierzy po jego wschodniej stronie. Wieś Olesin najpierw należała do Parafii w Długiej Kościelnej pw. św. Anny a następnie do Parafii Rzymsko – Katolickiej w Dębem Wielkim pw. św. Apostołów Piotra i Pawła, do której przynależy do chwili obecnej. W 2008r. Diecezja Warszawsko – Praska podjęła zamiar przyłączenia części Olesina do parafii w Wielgolesie Duchnowskim. Ze względu na opór mieszkańców Olesina, dzięki zabiegom radnej Gminy Dębe Wielkie – mieszkanki Olesina – ks. Biskup Sławoj Leszek Głódź odstąpił od zamiaru podziału Olesina na dwie Parafie