[singlepic id=272 w=200 h=200 float=left] Był zapewne kiedyś taki czas, taki rok, może kilka, kiedy Okuniew zamieniał się w zaczarowane, bajkowe miasto. Rynek tętnił życiem. Może był kiedyś taki jeden, mroźny przedświąteczny dzień, kiedy stragany uginały się pod ciężarem towarów. Na czarno ubrani Żydzi z pejsami wystającymi spod zimowych czapek dobijali targu. Rżały tatarskie konie, gdakały kury, kwiczały świnie. Kilka Cyganek wróżyło z kart rosyjskiemu zarządcy nieodległego pałacu. Rządził tam z carskiego nadania niejaki generał Łopatin. Żydzi świętowali właśnie pamiątkę zwycięstwa Judy Machabeusza (CHANUKA). Tatarzy obchodzili Nowy Rok Muzułmański [dziś, czyli w 2010 roku, to 1431 hidżry – 07 grudnia 2010 (1 Muharram 1432)] . Cyganie, Polacy, Rosjanie, a może i Austriacy – bo przecież tuż za rogatkami miasta znajdowała się granica z Austrią – przygotowywali się do świąt  BOŻEGO NARODZENIA. Długo, długo wcześniej, zanim powstała koncepcja Unii Europejskiej, Okuniew, jako nieliczne miejsce w Europie reprezentował unijne wartości. Wolność wyznania, poszanowanie dla mniejszości i odrębności etnicznej, wolny handel. Co prawda Polska była wówczas nękana rozbiorowymi problemami, ale życie zwykłych ludzi toczyło się w zgodzie z porami roku, kalendarzem katolickim, żydowskim, muzułmańskim i prawosławnym. Cóż to musiało być za cudowne miejsce! Różnorodne wyznaniowo, etnicznie i językowo. Czar prysł! Rynek zaniedbany, pałac w ruinie, ludzie pozamykani w domach przed telewizorami! Brak tolerancji i rozgoryczenie.

Szanowni Państwo. Mieszkańcy Okuniewa i okolicy. Ocalmy Okuniew przed zapomnieniem, przywróćmy mu dawny zaczarowany klimat! Kurier Skruda ogłasza szeroko rozumianą zbiórkę – zbiórkę wspomnień, które nagramy. Starych fotografii, książek, biletów, świadectw itd.  Szczegóły niebawem na łamach KURIERA. Już dziś możesz się z nami skontaktować: redakcja@kurierskruda.pl lub przez recepcję Centrum Swobodna Przestrzeń.